Ana içeriğe atla

Deneyimsel Tasarım Öğretisi

Bu Blogda Ara

Öne Çıkan Yayın

Başarı Psikolojisi - DTÖ Seminerler

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

YAHYA HAMURCU KİMDİR

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Yahya Hamurcu Kimdir?

Deneyimsel Tasarım Öğretisi Kurucusu Yahya Hamurcu

hakkında bilgi için https://yahyahamurcu.com/ adresini ziyaret edebilirsiniz.

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Yorumlar

Yorum Gönder

Popüler Yayınlar

Sen Nasıl Bitirdin?

8 Mayıs 2023 SEA (South East Asian) Games. Bou Samnang Kamboçyalı kadın koşucu. SEA Games'de bütün yarışların en çok konuşulan ve en fazla alkış alan sonuncusu oldu. Evet yanlış duymadınız yarıştığı rakipleri altı dakika önce koşuyu bitirmiş olmasına, sonuncu olduğunu ve yarışın bittiğini bilmesine ve bardaktan boşanırcasına yağan yağmura rağmen başladığı işi bitirdi. Sonuncu oldu. Alkışlanan tek sonuncu. Başarı nedir? Girdiğin yarışı birinci olarak tamamlamak mı? Aslında başarı bir hedefin bir öğrenmenin tamamlanması demektir. Peki azim nedir? Bir şeyin sebebinden keyif almaktır. Bou Samnang'ın kıyası kendisiyleydi. Bu sebeple hedefinde eminliğini ortaya koyabildi. Neye rağmen ne yapması gerektiğini gösterdi. Peki ya hırs yapsaydı ne olacaktı? Elbette o hedefe herkesten önce ulaşamadığını anladığı anda pes edecekti. Hırs sonuç isteği demektir. Ve hırs insanı yarı yolda bırakır. Ama azimli insanın sonuçla işi yoktur. Sonuçtan bağımsız sebeplerine odaklanır. Her şeye ra

Susuyorsak Bir Sebebi Var!

Sosyal medyada gördüğüm bir yazı oldukça etkilemişti beni… “10 yıllık arkadaşım bir yıldır konuştuğu görüştüğü erkek arkadaşını bize söylememiş. Dün akşam aile arasında söz kesmişler, onu da söylemedi. Neden sakladın diye sorunca; nazar değerdi diyor. Ben de su içsem anlatıyorum sonra su boğazımda kalıyor…” Ne düşündürücü öyle değil mi? Halbuki bizim en iyi yaptığımız şeylerden biri; güzel bir şeyleri hemen çevremize aktarmak, mutluluğumuzu paylaşmak… Burada niyetimiz sevincimizi paylaşmaktı halbuki… Sürecimize iyi bir niyetle başlıyoruz aslında. Fakat sonrasında olaylar hemen patlak veriyor. Halbuki güzel bir şey yapmıştık; sevdiklerimizle mutluluğumuzu paylaşmıştık. Bunda ne vardı ki? Niyet temiz, anlatılan güzel, işin ucunda keyif de var… Eee sorun nerede ki?! Yeni bir işe başladığımızda işin güzelliğinden, parasından pulundan, patronun iyiliğinden, ortamın güzelliğinden bahsederiz. Yeni ev ya da araba aldığımızda hemen sevdiklerimize evimizi göstermek, arabamızla iki tur attırmak i

Hacer Gibi Olmak...

Bilir misin? Süt emen evladına su arayan o muazzam güzel kalpli anneyi… Issız bir çölün ortasında evladıyla kalmıştı… Korunmaya muhtaç bir halde hiçbir şeyden korkmadan… Mütevazi o iki tepenin arasında canla başla koşmaya başlamıştı… Arayıştaydı… Bir uçtan bir uca koşuyordu. Susuzluğunun giderileceğini, zayi olmayacağını umut ederek… Bir noktadan bir noktaya koşuyordu zemzem çıkacağını bilmeden… Annelik şefkatiyle tüm gücünü sarf ediyordu. Sıcak tepelerde takati tükeninceye kadar koştu… Vee… İşte sıcak sinelerini serinleten susuzluğunun giderildiği o an… Kurak vadide, hayat suyu zemzeme kavuşma… Su fışkırdı, heyecanla elleriyle etrafını çevirdi… Zemzem oldu… Ne muazzam örnek… Hacer ve zemzem… Ne çok şey anlatır bize… Yeter ki doğru kapıdan gir… Yeter ki niyetin iyi olsun.. Yeter ki hedefin olsun… Yeter ki hayat mücadelende gayretin olsun… Y eter ki korku ile ümit arasında ümidin fazla olsun… Yeterki vazgeçme… Herkes mücadele eder, herkes çaba gösterir bu hayatta.. Ne

Kaçma, Yakala

"Anneee" diye ağlayarak uyandı küçük kız. Yine hastalanır endişesiyle sıkı sıkı giydirmişti annesi. Çocuk ter içindeydi, kurdeşen dökecekti neredeyse. Pijama, uyku tulumu, yün yorgan... Gören karda, sokakta yatacak zannederdi. Sesi duyan anne irkilerek uyandı. Her zamanki gibi kızları uyutup yerine yatmaktı niyeti ama yorgunluktan yanlarında uyuyakalmıştı. Ağlayan küçük kızını sakinleştirdi, yan yatakta yatan büyük kızını kontrol etti. Yine üstü açıktı. Kendisi bu kadar üşürken çocuklarının böyle üstünü açmasını anlamıyordu. Büyük kızın üstünü de sıkı sıkı örttü ve yerinden kalktı. Saat 03:36... Banyoya doğru ilerlerken evine şöyle bir baktı. Dört yıldır bu kadar derli toplu olmamıştı, misafir ağırlama öncesi hariç… Kızların odasında tek bir oyuncak bile yerde değildi. Bir gün önce bayram temizliği varmış gibi erkenden uyanmış, bütün evi kaldırıp indirmişti. Bilge öğretmen bir an durdu ve düşündü. Neden? Sonra zihni o gün verilecek konferansa gitti. Yine göğsünde bir sıkı

Kuafördeki Kadın

Yine iki ayağı bir pabuca girmişti. Günlerdir hazırlanıyordu eşinin doğum günü kutlaması için. Hediyeler, yemekler, pastalar, yeni kıyafetler... Kuaförde işi tahmininden uzun sürünce kardeşini aradı kendisini alıp eve bırakması için. Arabası aylardır kardeşindeydi. Kardeşi gırtlağına kadar borç yapınca arabasını satmak zorunda kalmıştı. Az direnmemişti satmamak için. Ama ablasının kaynakları da tükenince mecbur kaldı. “Sen zaten pek kullanmıyorsun, sen sat arabanı, ben param oldukça öderim, daha iyi bir şey alırsın.” diye ablasını ikna etmişti aslında ama o eniştesi yok muydu, o izin vermemişti. Ne bencil bir adamdı. O olmasa ablasıyla ne kadar iyi olacaklardı. Her şeye karışıyordu. Ablasının kendi kazandığı parayla aldığı arabadan ona neydi ki? İşleri hep ters gittiği için ara sıra ablasından destek alması da batıyordu adama. “Kardeşinim ben senin, tabii ki bana destek olacaksın!” diye bas bas bağırmıştı ablasına. “Al işte, yine duymuyor telefonu, taksi de bulamam bu yağmurda, n

Blogger tarafından desteklenmektedir