Anı Yaşamak

Büşra evde daha fazla durmaya dayanamayıp kendini dışarı attı. “Belki yürümek biraz iyi gelir” dedi ve montunu bile almadan kendini sokakta buldu. Hayatta her şeyin ağır geldiği o anın tam ortasındaydı.  Sanki yer daha fazla çekiyor, gök üzerine basıyor gibiydi… Nefesi daralmıştı. Zihninde yapmak istediği çok şey vardı ama kolunu kaldıracak hali yoktu. "Mutsuzum" diyordu. Aklından geçen tek kelime; "Mutsuzum".

"Her şey fazla geliyor artık. Kalabalık gibiyim ama çok yalnızım. Gülüyorum ama eğlenmiyorum" diye düşündü.

“Hayatıma bakıyorum başardıklarım var, yarım bıraktıklarım var, bırakmak zorunda olduklarım.. Acaba diyorum o gün bunu seçmeseydim şimdi nerede, nasıl olurdum?”

İç çekti…

“Daha mutlu olur muydum? Ya da daha mı huzursuz? Ya da pişman mı olurdum?”

“Sadece duşa girip suyun altında saatlerce hiçbir şey yapmadan durmak istiyorum. Ama bi yandan bir yanım, ‘sence bu çözüm mü?’ diyor. Biliyorum olmadığını ama ne yapacağımı bilmiyorum.”

“En zoru da bu işte: belirsizlik. Ne yapacağımı bilmeden nasıl hareket edebilirim ki? Kuralını bilmediğim bi oyuna bodoslama dalmak gibi. Bu oyunu nasıl kazanabilirim? Peki diğer insanlar nasıl kazanıyor? Gerçekten insan sürekli mutlu olabilir mi? Ya da mutluluk gerçekte ne demek? Eğlenmek mi, gülmek mi, içindeki huzur hissi mi, haz almak mı, şikayet etmemek mi? Bak bunu hiç düşünmemişim…” 

“Masallarda bize hep sonsuz mutluluktan bahsedildi, biz de aramaya koyulduk. Peki nerede hata yaptık da bindiğimiz mutluluk treninden yanlış durakta indik?”

“Hani insan aşık olunca mutlu olurdu? Hani gerçek aşk sonsuza dek sürerdi? Hani biz farklıydık?”

Derin düşüncelere dalmış giderken, korna sesiyle irkildi. O kadar iç dünyasına dalmıştı ki kırmızı ışıkta kendini yola attığının farkına varamamıştı. Kendine gelince kalbi küt küt atmaya başladı. "Az kalsın çarpacaktı!” dedi. Bir bank bulup oturdu. Birbirleriyle oynaşan sokak köpeklerine takıldı gözü. 

"Keşke ben de kedi veya köpek olsaydım. Dünya umurlarında değil, sanki hep mutlular. Neden mutlu anlar hep kısa sürer? En mutlu olduğum anda dursa ya zaman, bir tuş olsa bassam dursa…" diye geçirdi içinden. 

İnsan isteği neredeyse mutluluğu da orada zannediyor. Mutluluğa giden her yol mübahmışcasına koşuyor isteğinin peşinden. O an kim ne derse desin, ancak düşmanı oluyor isteğine engel olan kişi. "Kendi mutsuz ya, kaldıramıyor etrafındaki insanların mutlu olmasını. Gerekirse resti çekerim, bu benim hayatım" deyip, karartıyor gözünü. 

O an ne kan damara sığıyor, ne ruh bedene… Hep "o an" da kalmak istiyor.  Ama "an" bu, geçip gidiyor. Sonra yine bir mutsuzluk havuzu… O anı tekrar arıyor, tekrar tekrar ve sadece o anlar için hiç ediyor ömrünü. 

O yüzden anda yaşamak değil mesele, hazzının sürekli olması.  Bir anı tüm gününe, tüm haftana, tüm yılına, tüm hayatına bölebilmek. Mümkün mü peki?

Deneyimsel Öğreti' ye göre mümkün. Mutluluk mu, zevk mi? Hazlarını anda mı yaşayacaksın, sürekli mi? Bu senin elinde. Kendi ömrünün patronu sensin, tek bilmen gereken her sonucun seçimlerine bağlı olduğu. 

Peki sen hangi isteğin için hangi anlık hazzından vazgeçiyorsun?

 *****

Deneyimsel Tasarım Öğretisi Kim Kimdir? Semineri, insan tanıma becerilerimizi geliştirmek ve buna göre iletişimimizi daha kaliteli bir seviyeye getirmek için tasarlanmış özel bir programdır. Bu programda, insanları ve kendimizi daha nitelikli ve detaylı tanıyabilmek için ihtiyacımız olan bilgiler sunulur. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi İlişkide Ustalık Programı, kolayca anlaşılabilen, hemen hayatınıza alabileceğiniz, faydasını tüm ilişkilerinizde görebileceğiniz ve yine tüm ilişkilerinizde kullanabileceğiniz üst versiyon bir programdır. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi Başarı Psikolojisi Semineri, benzersiz içeriğiyle baştan sona bir strateji eğitimidir. Tüm hayatınızda ve süreçlerinizde kullanabileceğiniz, kolayca anlayıp hemen hayatınıza alabileceğiniz ve faydasını toplamda kat kat görebileceğiniz stratejiler sunar.

*****