Başlarken İyi, Sonra Ne Olduk?

Gurbet zordur, evet ama ilişkileri de sıkılaştırır.  Kim, memleketinde veya başka bir memlekettegurbet hikayesi yaşamışsa hemen hatırına orada yaşadığı sıcak ve samimi ilişkileri gelir.

“Ayşe Abla’nın o bana yaptığı ablalığı nasıl unuturum!”  

“Ne günlerdi; zorlandık, hasret kaldık ama çok da güzel insanlar tanıdık” gibi cümlelere şahit olmuşluğumuz vardır.

Hakan ile Eda’nın da meslekleri onları gurbette bir araya getirmişti. Daha yeni mezun olmuşlar ve çiçeği burnunda görevlerine evlerinden kilometrelerce uzaktaki şehirde başlayacaklardı. Birbirlerini tanımıyorlar belki ama yüreklerindeki heyecanı biri çok belli ediyor diğeri ise kendi iç dünyasında yaşıyordu. Peki insan nasıl tanınır ki?

“Acaba beni neler bekliyor? Yeni iş, yeni şehir, tanımadığım kültüre ait insanlar...”

Peki bir tek onlar mıydı? Kimi İzmir’den, kimi Balıkesir’den, kimi Sinop’tan farklı farklı illerden, farklı farklı insanlar aynı görevi yapmak üzere tek çatı altında buluşmuşlardı. 

Hakan ilk günden hemen birileri ile sohbete başlamıştı. Yeni çalışma arkadaşlarını tanımalıydı. Öyle ya işin önemi kadar çalışacağı kişiler de önemliydi.  

“Sen nereden birader?” 

”Nasıl geldin, uçakla mı, otobüsle mi?”

“Evet evet, bende uçakla geldim.”

Muhabbet mezun olduğu okul, oturduğu şehir, aile şeceresine kadar gelmişti.

Eda ise bir köşede oturmuş etrafı izlemekle yetiniyordu. Önce olanı biteni algılamalıydı, zihninde her şey henüz havadaydı sanki. İnsanları tanımak için Hakan kadar aceleci davranmıyordu. Zaten oldu olası anlamış da değildi. İnsan tanımadığı biri ile hemen ne konuşabilirdi ki? Acelesi neymiş biraz zaman geçsin. Daha yeni geldik. Ortamı, havayı bir koklayalım. Zamanla gereken kişiler ile iş gereği zaten muhatap olunacaktı, o yüzden aceleye gerek yoktu ki…

Zihnindeki baloncukları, etrafında hissettikleri kadarıyla dolduruyordu. Bir yandan da kendini konuşmaya kaptırmış olan Hakan’ı şaşkınlıkla izliyordu.

İnsan nerede olursa olsun, kendine benzemeyene karşı ön yargılı olabiliyor.

Ya “gıcık bulurlar”, ya “işim olmaz bununla” yada “aynı bizim kuzen”, “aynı babam” gibi birilerine benzetebilirler.

Eda da çok konuşan Hakan’ı  incelerken üniversiteden bir arkadaşına benzetti ve biran sürekli konuşan birinin onu ne kadar yorduğunu hatırladı. Neden? Çünkü Eda konuşmayı pek sevmiyordu.

Herkes görevlerine başlamış, lojmanlarına yerleşmiş, zaman ilerledikçe iş ve özel hayatlarındaki iletişimleri yavaş yavaş artmaya başlamıştı.

Hakan Eda’yı görüp beğenmiş ve onunla tanışmak için birilerini aracı etmek istiyordu. Eda da en yakınında olanların etkisi ile tanışmaya sıcak bakıyordu. Gurbette olmak, ailelerden ayrı olmak, sevgi ve ilgiye hasret kalmalarına da sebep olmuştu. Bu güzel duyguları birbirlerine verecek bir ortam hasreti de çekmiyor değillerdi.

Şehir bildiği şehir değil, alıştığı çarşı, hoş saatler geçirdiği kafe, eksiklerini giderdiği market… Bunların hiçbiri artık yeni yaşadığı yerde olmayınca “Bir şeylere sil-baştan başlamak bu olsa gerek!” diye düşündü Eda. Zordu ama bir yerden başlamak lazımdı.

Hakan ile şehri tanımaya karar verdi fakat bu kararı alabilmesi de uzun sürmüştü. Ancak Hakan onu pes ettirmişti. Israrı ve komiklikleri ile artık aralarında sıcak bir bağ kurulmuştu bile.

Konuşuyor, anlatıyor Eda’yı güldürüyordu. Birlikte güzel vakit geçiriyorlardı. Böylece görev yaptıkları şehirde üç yıl geçirmiş ve artık evlenme kararı almışlardı. Hazırlık, ailelerin tanışması, nişan, düğün derken gurbette beşinci yılları bitmişti.

Artık gurbet geride kalmış ve yaşamlarını alışık oldukları büyük şehirde sürdürüyorlardı.

Başlarda her şey çok güzeldi ama evlenip zaman ilerledikçe insan neden değişirdi ki? Hakanın sürekli bir şeyleri hatırlatması, konuşması, hatta söylenmeleri Eda’nın canını sıkıyordu. Hakan için de Eda’nın umursamazlığı, yavaşlığı ve sessizliği çekilmez olabiliyordu.

Başta her şey hoş gelirken şimdi neden hoş gelmiyordu?

Ne olmuştu?

Neydi buna sebep?

Hakan aynı Hakan…

Eda aynı Eda…

Peki değişen neydi?

İnsanın hayatıyla ilgili önemli kararlar alırken öncesinde bilmesi gereken şeyler vardı belki de…

Eşini gerçekten tanıyor muydu?

Peki ya kendisini!...

Sen kimsin?

Ben kimim?

Deneyimsel Tasarım Öğretisi der ki;

İnsanlar birbirlerinden farklıdır,

Öyleyse KİM KİMDİR?

 

 *****

Deneyimsel Tasarım Öğretisi Kim Kimdir? Semineri, insan tanıma becerilerimizi geliştirmek ve buna göre iletişimimizi daha kaliteli bir seviyeye getirmek için tasarlanmış özel bir programdır. Bu programda, insanları ve kendimizi daha nitelikli ve detaylı tanıyabilmek için ihtiyacımız olan bilgiler sunulur. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi İlişkide Ustalık Programı, kolayca anlaşılabilen, hemen hayatınıza alabileceğiniz, faydasını tüm ilişkilerinizde görebileceğiniz ve yine tüm ilişkilerinizde kullanabileceğiniz üst versiyon bir programdır. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi Başarı Psikolojisi Semineri, benzersiz içeriğiyle baştan sona bir strateji eğitimidir. Tüm hayatınızda ve süreçlerinizde kullanabileceğiniz, kolayca anlayıp hemen hayatınıza alabileceğiniz ve faydasını toplamda kat kat görebileceğiniz stratejiler sunar.

*****