Lastik Miyim Ben?

Bir pazar sabahı klasiği daha…

Annemle ablamın atışmasına uyandık. 

-“O odanı hemen topla! Yoksa hepsini camdan atacağım bir gün! Ve sen bomboş dolabınla karşılaşacaksın…”

-“Burası benim odam! Çıkar mısın lütfen? Ben böyle seviyorum; dağınığım, mutluyum, huzurluyum…”

Ahh anneler ve kızları! Aralarında ki savaş hiç bitmiyor… 28 yaşında evlilik çağında olan ablama annem hep şunu derdi; “Seni alan iki güne geri getirir!”

Annemin düzen takıntısı, her şeyi yapma arzusu ve evde terör estirmesi; ablamın rahatlığı, kendisini dağınıklığında düzenli zannetmesi ve öyle mutlu olması annemle ablamın en çok çarpıştığı durum oluyordu. 

Babamın televizyon kumandasıyla aşkı ve hiç müdahale etmemesi annemi ekstra çıldırtıyor ve sonrasında tabi ki de babama sarıyordu:

-“Bu kız senin yüzünden böyle oldu. Bir gün kızdın mı hiç! Sesin çıksın be adam sesin!!!” 

Babam elinde kumanda öylece anneme bakakalıyordu. Olay ne ara babama gelmişti ki? Ve her atışmanın sonunda ki klasik cümlelerde annemin ağzından dökülüyordu;

-“Bu kız hiç bana çekmemiş aynı halaları baksana! Hep sizin taraf. Bak oğluma aynı ben nasılda sessiz, sakin… Ömer, aynı benim abilerim, bizim tarafa çekmiş, aferin oğluma…”

Konu şimdi de bana gelmişti. Evin sakini de ben… Ben halimden memnundum aslında. Etliye, sütlüye karışmaz arada eğlenceli şeyler yapar bizimkileri güldürürdüm. Babam da annemin o hararetine rağmen nasıl sakin oğlanla kendisini aynı tutuyor diye hem düşünür hem de gülerdi.

Babam rahat bir insandı, annem ise tam tersi kaskatı. Ablamda dik kafalı bir karakterdi, kendince doğruları ve kuralları vardı ve onları yapardı. Annem ise kendi istediği olmayınca ya onu kendi yapar ya da zorla yaptırırdı.

Ablam bir keresinde anneme; “Seni pilatese götüreceğim sırf rahatla diye, oradan da masaja! Yoğursunlar seni de bir güzel rahatla!” demişti. Çok ilginç değil mi?

Bir keresinde yine annemin bir temizlik olayında ablama karışması ve kızması sonucunda; “Anne farkında mısın? Çok müdahale ediyorsun. Ben odamı çok güzel toplarım, merak etme sen biraz rahatla ve gevşe!” diyerek kolundan tuttu ve camın önüne götürdü.

-“Bak şu elektrik kablolarını görüyor musun? Kışın sertleşirler, kaskatı olurlar. Yazın ise gevşerler ve kendilerini salarlar… Hiç düşündün mü neden diye? Bak kablo bile doğa şartlarına uyumlanıyor. Ya da senin eşofmanını ben giysem sana olan bana da olur neden biliyor musun? İçinde ki lastik benim vücut şeklimi de alır. Yani bizi biraz salsan mı, biraz esnesen mi? Rahatlasan hepimize iyi gelecek be anneciğim…”

Annem durdu ve o kilit cümle ağzından döküldü: “Lastik miyim ben!”

Deneyimsel Tasarım öğretisi der ki; Katı olan, bir yere varamaz kırılır.

Ablamın o sözleri çok dikkatimi çekmişti hem uyumlanmaktan hem rahatlayıp esneyebilmekten söz ediyordu. Neydi ki bu esnemek?

"Ablacım esnemek ne demek?"

"Esnemek; aslında olaylar karşısında insanın faydası olduğu yerde uyumlanabilmesi demek canım."

Doğaya baktığımızda bize binlerce örneğini veriyor öyle değil mi?

Bukalemunun doğa şartlarında deri değiştirmesi onun esnediğinin ve uyumlandığının göstergesi. Bu sayede hem kendini korumaya alıyor hem de doğaya uyumlanabiliyor ve varlığını sürdürüyor.

Bir aslanın avına göre hızını belirlemesi, bir karıncanın farklı ağırlıkta ki besinleri kaldırabilmesi ya da kuşların rüzgara veya yüksekliğe göre kanat çırpışlarını düzenlemesi aslında hepsi esnemekten.

Amaç ne? Esneyip uyumlanabilmek. Uyumlanan ancak varlığını sürdürebilir.

Yamaçta var olan üç ağaçtan rüzgara karşı esneyebilen hayatta kalırken, esneyemeyen ortada ki ağaç bile olsa kökünden kırılır ve yaşamı son bulur.

Bir de insanoğlu var… Doğuştan ne de esnek olup sonradan kendini katılaştıran… Sonrasında esneyemediğinden kırılan…

Küçük kız çocuğuna baktığımızda nasılda esnek hareketleri var; ayna karşısında oynamalar, el kol hareketleri, saçını attırmalar… özellikle babaya karşı cilveler...

Bir kadın o küçük kız çocuğu gibi esneyebilse eşiyle muhabbeti artacak amma velakin kim esnesin öyle değil mi?

Ya da erkek çocukları ne de güzel düz duvara tırmanır değil mi? Bizlere göre nasıl da zor, halbuki esneyebilenin marifetidir duvara tırmanma, zor gibi gelen hareketler…

İnsan; amacına uygun hedeflerle ve esneyebildikçe istediklerine ulaşır.

Marifet esneyebilmekte…

Esneyip de uyumlanabilmekte…

Uyumlanıp dengeye gelmekte…

 *****

Deneyimsel Tasarım Öğretisi Kim Kimdir? Semineri, insan tanıma becerilerimizi geliştirmek ve buna göre iletişimimizi daha kaliteli bir seviyeye getirmek için tasarlanmış özel bir programdır. Bu programda, insanları ve kendimizi daha nitelikli ve detaylı tanıyabilmek için ihtiyacımız olan bilgiler sunulur. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi İlişkide Ustalık Programı, kolayca anlaşılabilen, hemen hayatınıza alabileceğiniz, faydasını tüm ilişkilerinizde görebileceğiniz ve yine tüm ilişkilerinizde kullanabileceğiniz üst versiyon bir programdır. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi Başarı Psikolojisi Semineri, benzersiz içeriğiyle baştan sona bir strateji eğitimidir. Tüm hayatınızda ve süreçlerinizde kullanabileceğiniz, kolayca anlayıp hemen hayatınıza alabileceğiniz ve faydasını toplamda kat kat görebileceğiniz stratejiler sunar.

*****