ANNEMDEN MEKTUP VAR - 15 Ceketine İyi Bak

Merhaba yavrum,

Selam olsun sana… Selam… Ah! Bir bilsen ne dedim sana… 

Neyse… Sadece yazmak istediklerimden ibaret bir mektup olmasının anlamı yok… Bazen benden sıkıldığın hissine kapılıyorum. E, çok mümkün… Çünkü bir eşik var insanın ömründe ve orayı atladıktan sonra, diğer tarafla iletişimin sadece beden dilinden ibaret gibi… Ne desen, nasıl desen de olmuyor… Anlaşılmıyor… 

Biliyor musun; duymak ve bilmek aynı şey değilmiş… “E, tabii anne” dediğini duyar gibiyim. Bilmek ve inanmak da aynı şey değil; bunu da biliyorsun değil mi(?) Peki bunu biliyor musun; inanmak ve kabul etmek de çok başka şeyler… Belki bunu da biliyordun… Ama şunu bilemezsin yavrum; insan, yaşamın kıyılarına geldiğini fark ettiğinde… Çünkü henüz oralarda değilsin…

Yaşamın avuçlardan kayması diye bir ifade vardır ya… İşte gün geliyor, bir bakıyorsun ki… Nasıl anlatsam… 

Nasıl hissettim bunu biliyor musun? Çekmeceyi karıştırırken bir fotoğraf çarptı gözüme; sen, ben ve kardeşin… Küçücüksünüz… Yıllar geçmiş üzerinden. Sevdim sizi için için… Kokunuz geldi burnuma sanki… Masum bakışlarınız… Ağzın açık yine; kesin anneee diye uzatıyordun…

Üzerimdeki ceket… Az önce çıkarmıştım üzerimden… Yıllardır aynı ceket… Hala giyiyorum. Ama ben aynı ben değilim… Biran allak bullak oldum; zaman ne çabuk geçmiş. Biran anlam veremedim sanki… Zaman akmış gitmiş… İçimden bir ses şöyle diyordu “…bir gün ya da bir günden daha az…” Koca bir ömrün; acılarıyla, kavgalarıyla, sevinçleriyle, hırslarıyla, kaoslarıyla, yalanlarıyla, savaşlarıyla, sahtelikleriyle, kıskançlıkları, hasetleri, kopmaları, çılgınlıklarıyla… Koca bir ömrün bile, bir gün gibi algılandığı yer… On, on beş seneye su gibi akmış derken, bir ömrün bir saat gibi anımsandığı gerçeği düştü zihnime… 

Cekete baktım tekrar… Fotoğraftaki bana baktım… O ceketin şahitlikleri geldi gözümün önüne; çok acıdı içim… Keşke bilseydim o günlerde gerçekleri… Oysa ki ne kadar önemliydi yaşadıklarım ve ne kadar haklıydım günahlarımda. 

Ceket aynı ceket… O şahit bana… Yani… Hani dili olsa da konuşsa denir ya… Zaten dili olacak ve konuşacak. Bildiklerinin, inandıklarının, neyi kabul ettiğinin artık öneminin olmayacağı o günde… Şahitler dile gelecek… Bu ceket de…

İşte bilmek, inanmak, kabul etmek… Ama en önemlisi şahit olmak. Ceket şahit… Ama… Zaten ben şahidim ki… 

Şahidim ki yaşam, zevkler uğruna harcanacak, ucuz bir senaryo değil. Ama şuna da neredeyse yemin edebilirim ki beni anlamıyorsun… 

Ben de annemi anlamamıştım. Anlamak istememiştim. Çünkü herşey renkliydi… “Çıktıyı siyah beyaz mı istersiniz yoksa renkli mi?” Çoğu siyah beyaz, der. Neden? Daha ucuz diye… İşte, hem renkli hem de ucuz olunca… Annelerin siyah beyaz teklifleri, çok manasız kalıyor o kafada.  

Annemin teklifinin, siyah beyaz tercihimin bile olamayacağı günlere yatırım, olduğunu anlasaydım keşke. Artık sadece siyah veya beyaz var, denilen… Ve seçme hakkın çoktan bitmiş…

Seçiyor olmak… Ne büyük nimet oysaki… İnsan binlerce seçeneğe sahipken, seçeneksizliğin ne demek olduğunu anlayamayabiliyor. 

Seçeneklerin azaldığı günlerdeyim. Gideceğim, yiyeceğim, velhasıl yapabileceklerim çok daraldı. Aynaya baktığımda pürüzsüz bir cilt göremiyorum. Saçlarım artık parlak değil. Dişlerim gücünü kaybetti. Böyle değildi ki… Biz de sizin gibiydik. Ama biliyorum ki bunu anlamak çok güç. Sanki yaşlılar yaşlı doğdu gibi geliyor insana… Hayır hayır; onlar da bebekti, gençti, sizin gibiydi…

Yaşamın kıyısındayım ve hayat avuçlarımdan kayıyor. Tutmak istesen ne fayda… Buna kim engel olabilir ki? Şimdi anlıyorsun, yaşamın kendisi değil, yaşadıkların önemliymiş. Bir ömür stoklayacağını zannettiğin zevkler, oysaki bir anlıkmış. 

Evet yavrum,

Öyle ceketleri olmalı ki insanın, dile geldiğinde, bir şans daha verir misiniz, demek zorunda kalmamalı… Bu tekrarı olmayan bir filmdi… İnsan, iki kez doğar ama bir kez ölür…

Ceketlerine dikkat et yavrum…

Görüşmek üzere 

 

 "ANNEMDEN MEKTUP VAR" yazı dizimizin geçmiş yazıları için aşağıdaki linklere tıklayabilirsiniz.

Annemden Mektup Var -14 Bunları Özledim!

Annemden Mektup Var -13 "Ne O Baba" ve Filistin

 

  *****

Deneyimsel Tasarım Öğretisi Kim Kimdir? Semineri, insan tanıma becerilerimizi geliştirmek ve buna göre iletişimimizi daha kaliteli bir seviyeye getirmek için tasarlanmış özel bir programdır. Bu programda, insanları ve kendimizi daha nitelikli ve detaylı tanıyabilmek için ihtiyacımız olan bilgiler sunulur. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi İlişkide Ustalık Programı, kolayca anlaşılabilen, hemen hayatınıza alabileceğiniz, faydasını tüm ilişkilerinizde görebileceğiniz ve yine tüm ilişkilerinizde kullanabileceğiniz üst versiyon bir programdır. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi Başarı Psikolojisi Semineri, benzersiz içeriğiyle baştan sona bir strateji eğitimidir. Tüm hayatınızda ve süreçlerinizde kullanabileceğiniz, kolayca anlayıp hemen hayatınıza alabileceğiniz ve faydasını toplamda kat kat görebileceğiniz stratejiler sunar.

*****