Siz Hiç Yemeğinizi Bir Arıyla Paylaştınız Mı?

  

İnsanoğlu ne kadar hızlı yaşıyor bu hayatı... 

Ne kadar da aceleci, telaşlı…

Şikayet, nankörlük ve isyan içerisinde sıkışmış kalmış gibi…

Sanki Bermuda Şeytan Üçgeni…

İşin ucunda gerçeği inkar edecek boyuta gelebileceğinden habersiz… 

Dipsiz bir kuyu misali…

 

Unutmuş dipsiz kuyulardan çıkış yolunu…

Kaybetmiş kendini yönünü çıkmaz sokaklarda…

Kendi hayatının başrolü olmak varken kendi hayatının figüranı olmuş. 

İhtiyaçları unutup, isteklerin kölesi olmuş. 

Anda kalmaktan anı yaşamaktan öteye gidemez hale gelmiş. 

 

Ne olmuş? Neden olmuş? diye bile soramamış. 

İrdeleyemez olmuş sorgulamaktan… Düşünemez olmuş anı yaşamaktan. 

Kendi haline ahlanıp vahlanmaktan unutmuş ailesini, etrafındakileri.

“Ben” demekten “bize” gelememiş.

 

Acılarıyla yüzleşmemek için kaçar hale gelmiş. 

Derin masmavi sularda yüzmek varken, kıyıdaki o bulanık sığ suda yüzmeyi marifet saymış.

Ancak içinden hep istemiş o derinliklere, maviliklere gitmeyi.

Acılarıyla yüzleşmeyi..

Aceleci ve telaşlı olmamayı.

Şikayet etmemeyi…

İsyan etmemeyi…

Bilirmiş aslında hepsinin sınav olduğunu.

Bazen karıştırsa da, hatırlamasa da aslında sınavın da ne olduğunu bilirmiş.. 

Hissedermiş kalbinde..

 

Acele etmekten unutmuş yapması gerekenleri…

Bir arı hatırlatmış ona, çalışırken acele etmeye gerek olmadığını…

 

Bir gün yemeğini yerken minik bir bal arısı gelir..

Çok korkar, panikler ya sokarda canı cok acırsa diye.. Kovalar...

Sonra bir anda içinde ki dipsiz kuyunun benliğinden belki de ilk kez çıkıp etrafına bakar… Yan masalarda da minik bal arıları vardır... 

 

Bir masa dikkatini çeker; 

Yemeğini bal arısı ile paylaşan o sakinliği görür.

O da korkuyor ama kovalamıyordur. 

 

Çekinerek de olsa, cesaret eder ve yemeğini paylaşır minik bal arısıyla..

 

O zaman anlar ki anda kalmak zevkler yaşamak, isteklerin peşinde pervasızca koşmak  yerine, etrafa bakmak, görmek, anlamak, hayata karşı cesaretle dik durmak gerekiyordur. 

 

Hatta o çok korktuğu minik bal arısının da aslında insanoğlundan korktuğunu ve zorda kalmadıkça zarar vermeyeceğini.  Yoksa öleceğini…

 

Minik bal arısı insanoğluna acılardan kaçmamayı gösteriyormuş aslında… 

Doğa, her haliyle anlatıyormuş taaa en baştan beri. 

Sadece kafayı kaldırmak etrafa nötr bakmak lazımmış..

 

Bakmak, görmek, algılamak, irdelemek lazımmış neticesinde… 

Az da olsa, yönünü dipsiz kuyulardan aydınlığa dönebilmek...

Mesele de buymuş zaten;

 

“Ben” den çıkabilirsek “biz, bir”  olursak, karanlıklar aydınlığa dönebilirmiş. 

*****

Deneyimsel Tasarım Öğretisi Kim Kimdir? Semineri, insan tanıma becerilerimizi geliştirmek ve buna göre iletişimimizi daha kaliteli bir seviyeye getirmek için tasarlanmış özel bir programdır. Bu programda, insanları ve kendimizi daha nitelikli ve detaylı tanıyabilmek için ihtiyacımız olan bilgiler sunulur. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi İlişkide Ustalık Programı, kolayca anlaşılabilen, hemen hayatınıza alabileceğiniz, faydasını tüm ilişkilerinizde görebileceğiniz ve yine tüm ilişkilerinizde kullanabileceğiniz üst versiyon bir programdır. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi Başarı Psikolojisi Semineri, benzersiz içeriğiyle baştan sona bir strateji eğitimidir. Tüm hayatınızda ve süreçlerinizde kullanabileceğiniz, kolayca anlayıp hemen hayatınıza alabileceğiniz ve faydasını toplamda kat kat görebileceğiniz stratejiler sunar.

*****