Övgü Kime Ait?

Sabahın ışıkları cama vurmuştu. Yatağından dışarı baktığında, dağları görüyordu. Yavaşça kalktı ve manzaranın muazzam güzelliğine derin derin baktı… O sırada kapıdaki açan çiçeğe gözü takıldı. Öyle güzel bir pembeydi ki bakışlarını çekemiyordu çiçekten. Sabahları çiçek açıyor, akşamları açan çiçekler kapanıyordu… Her gün dikkatle izlediği çiçek, bir gün açıp bir gün açmamazlık, bir gün kapanıp bir gün kapanmamazlık yapmıyordu. Kararı netti; sabah açacak, akşam kapanacaktı. Etrafa güzellik saçacaktı… Bu sağlam duruşa rağmen de hiç böbürlenmesi yoktu…

İnsana ne güzel deneyim oluyor doğadaki her şey… 

Peki insan ne yaptı? Karar aldığını zannetti; yapmadı. Komplekse düştü, böbürlendi… Böbürlenince, küçük dağları ben yarattım zannetti… Oysaki insanoğlu ne acizdi… 

İnsan düşünse keşke; o çiçeğin birebir şeklini bile çizemiyor…

Yapacakları sınırlıyken, kendini sınırsız zanneden insan… İstediklerini karar zanneden insan… Yanlış üzerine net duran insan… Üstelik bir de başarısız olunca,  komplekse düşen insan… Üstelik bu da yetmezmiş gibi eksikliğini böbürlenerek örtmeye çalışan insan….

Bu seçimler neler kaybettirdi bir bilse! 

Ah insan bilse seçer miydi? 

Bilse; övgünün asıl sahibini…

Bilse; O istemeden yaprak kıpırdayamayacağını!

Bilse; gücün sahibinin O olduğunu,

Bilse; kararında net olması gerektiğini, 

Bilse; net olunca bir çok şeyin değişeceğini,

Bilse; malın, servetin, güzelliğin, bir emanet olduğunu…   

Ah insan, unutan insan…

Hem aciz hem halife… 

Mal, evlat, makam, mevki, verilen her şeyin gelip geçici olduğunu unutup oyalanan

Yeryüzünde büyüklük taslayarak yürüyen…

Ah bilse insan! 

Kendini ne kadar büyük görürsen gör ne yeri yarabilir, ne de dağları…

Belki hatırlar insan ona öğretileni, ona örnek gösterileni! 

Tevazu ile yürüyünce, yükselmesi gereken yerde yükseleceğini…

Tevazulu olunca, gayret ve çalışkanlığının artacağını… 

Tevazu ve şefkat kanatlarını indirdikçe, halifeliğin hakkını verebileceğini…

Öyle bir tevazu ki bu, kimse kimseye böbürlenmiyor, kimse kimseye zulmetmiyor. 

Öyle de kimseler ki yeryüzünde vakar ile tevazu ile yürüyor. Yürüdükçe derece derece yükseliyor… 

Selam olsun o kimselere ki derece derece yükselerek, ne güzel yere yaklaşıyor… 

        Ne mutlu…

        Ne mutlu…

        Ne mutlu…

  *****

Deneyimsel Tasarım Öğretisi Kim Kimdir? Semineri, insan tanıma becerilerimizi geliştirmek ve buna göre iletişimimizi daha kaliteli bir seviyeye getirmek için tasarlanmış özel bir programdır. Bu programda, insanları ve kendimizi daha nitelikli ve detaylı tanıyabilmek için ihtiyacımız olan bilgiler sunulur. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi İlişkide Ustalık Programı, kolayca anlaşılabilen, hemen hayatınıza alabileceğiniz, faydasını tüm ilişkilerinizde görebileceğiniz ve yine tüm ilişkilerinizde kullanabileceğiniz üst versiyon bir programdır. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi Başarı Psikolojisi Semineri, benzersiz içeriğiyle baştan sona bir strateji eğitimidir. Tüm hayatınızda ve süreçlerinizde kullanabileceğiniz, kolayca anlayıp hemen hayatınıza alabileceğiniz ve faydasını toplamda kat kat görebileceğiniz stratejiler sunar.

*****