Deneyimsel Tasarım Öğretisi - DTÖ

Ana içeriğe atla

Deneyimsel Tasarım Öğretisi

Deneyimsel Tasarım Öğretisi (DTÖ), sunduğu stratejilerle insanların dününden daha başarılı ve daha mutlu olmalarına destek olur.

Bu Blogda Ara

Deneyimsel Tasarım Öğretisi
Kim Kimdir?
İLİŞKİLERDE USTALIK
Başarı Psikolojisi
YAHYA HAMURCU KİMDİR
SESLİ YAZI
KUDÜS YAZI DİZİSİ

masum etiketine sahip yayınlar gösteriliyor

Tümünü göster

Kayıtlar

Öne Çıkan Yayın

Başarı Psikolojisi - DTÖ Seminerler

tarih: Şubat 14, 2024

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Ateş Olmayan Yerden Duman Çıkmaz!

tarih: Ekim 21, 2025

ateş İftira masum

+

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Korkacak Olan Ben Değilim…

tarih: Eylül 26, 2025

amaç cesaret masum ümit

+

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Kimin Öyküsü

tarih: Temmuz 31, 2025

gazze masum mazlum zulüm

+

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Gazze'de Bir Gün 4 - Masum

tarih: Mayıs 22, 2025

gazze masum zulüm

+

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Diğer yayınlar

Deneyimsel Tasarım Öğretisi Blog

Deneyimsel Tasarım Öğretisi
Kim Kimdir?
İlişkilerde Ustalık
Başarı Psikolojisi

Translate/Çeviri

Son Yayınlananlar

Deli Gibi Sevmek

‘’Hayatın kendisi bu, her şey varmış içinde. Yollar ayrılıyormuş deli gibi sevsen bile’’ radyoda çalan şarkının sözleriydi bunlar ve Zeynep’i ağlatan bir ayrılığın eşiğinde olmasıydı. Nerede yanlış yaptığını anlayamıyordu bir türlü. Sevmek gerçekten de yetmiyordu çoğu zaman ve bunu bir türlü anlayamıyordu Zeynep. Oysa ilk başlarda ne kadar güzeldi her şey, onun yanında olmak bile yetiyordu Zeynep’e. Kompostolar, bitki çayları, kekler, sarmalar… O ne severse yapmaya çalışıyordu çünkü içinden yapmak geliyordu. Sanıyordu ki ne kadar çok yaparsa o kadar sevilirdi. Sanıyordu ki yaptığı her şey Ahmet’i çok mutlu ediyor. Kendi zanlarının ötesindeki gerçek ise çok farklıydı. Fark etmesi için kalbinin gerçekten kırılması gerekmişti. Ahmet işten gelmiş ve son zamanlarda hep yaptığı gibi kendini direk televizyonun karşısına atmıştı. Zeynep ise Ahmet’in en sevdiği yemeği yapmış yemesi için ısrar ediyordu. Aşırı ısrardan sıkılan Ahmet: ‘’ Boğuyorsun beni, artık yeter!’’ deyip...

Kızgın Bekleyiş

Bembeyaz ve soğuk hastane koridorundaydı. Ayakları geri geri gitse de randevusuna zamanında yetişmeliydi. Vaktinden 20 dk önce oradaydı. Odanın yanındaki sandalyelerden birine oturdu. İçinde fırtınalar kopuyordu. “Neden?” diyordu. “Neden kendime bunu yaptım ki? Neden kendime özen göstermiyorum? Hayatımdaki herkese saçımı süpürge ederken, kendi sağlığım ne ara bu kadar önemsiz oldu?” Kendiyle kalıp, kimseyi değil sadece kendini düşündüğü ilk anı yaşıyor gibiydi. Duygularını yokladı, iç dünyasının derinliklerine daldı. Hissettiği şey büyük bir kızgınlıktı. Kızgın ve öfkeliydi. Üzgün ya da kaygılı olması gerekmez miydi? Tetkiklerden sonra, doktor operasyonun kaçınılmaz olduğunu ve ertelemeden gün belirlemek gerektiğini söylemişti. Bugün de ameliyat öncesi bazı tetkikler için çağırmışlardı. Ameliyattan önce insanlar kaygılanırken Zehra kendine olan kızgınlığını, içinde kendiyle olan kavgayı durduramıyordu. “Siz de Dr. Mehmet Bey için mi bekliyorsunuz?” sorusuyla irkildi. Ya...

Kıskanmak

Manolya’ya annesinin deyimiyle yine gelmişlerdi… İçim sıkılıyor, huzursuz hissediyorum diye yana yakıla dolanıyordu, hiçbir yere sığamıyordu… İnsan hatasını farkedince özür dilerdi, bir daha yapmamaya çalışırım derdi. Ama bu başkaydı… Büyük ve hayatına işlemiş bir hataydı... Çoğu insanın yaparken kendini hak gördüğü ama aslında ilk hataydı… kıskançlık İnsan kendine nasıl bunu yakıştırırdı. Küçükken kardeşler arasında olan kıskançlık değildi bu. Hayatında kendinden iyi olan herkesin sonuçlarına bakıyor, kendinde olmuyor diye üzülüyordu. Elde etmek için bir sürü çaba gösterip, elde edemezse de mutsuz oluyordu Manolya… Tabi, elde edince de içinde bir ferahlama hissediyordu. Fakat kıskançlığın yanan ateşi yelleyen bir yelpaze olduğunu yeni anlamıştı. Fazla yellemiş olacak ki şu an içi kavruluyordu… Bir süre sonra insanların iyi olmamasını istemeye başlamıştı. Onların iyi olması, Manolya’yı rahatsız ediyordu… Kıskanan insanlar, başkasının sahip olduğu sonuçlarla ilgilenir, oraya nasıl...

Ateş Olmayan Yerden Duman Çıkmaz!

Hep duyduğumuz ama hiç irdelemediğimiz bir cümle; ‘ Ateş olmayan yerden duman çıkmaz.’ Eğer biri haklı çıkmak istiyorsa hemen bu cümleyi söyleyiveriyor. Karşısındaki de hemen ‘Aa bak bu doğru işte, ateş olmayan yerden duman çıkar mı hiç!’ diye onaylayıveriyor. Oysa hiç düşünmedik… Eğer bir masuma, biri yapmadığı bir şeyi yaptı diye insanlara aktarıyorsa ve o masum da haklılığından dolayı kendini savunamıyorsa… İşte ateş yok ama duman var demektir… İftira atanın oluşturduğu sahte bir duman… O an hiç geçmeyecekmiş gibi bunalmandan, insanların seni anlamadığını düşünmen ve çok değil bir süre sonra ise gerçeğin gün yüzüne çıkmasından belli sahte olduğu… Ve o sahte dumanın etkisi geçtikten sonra söylenen sözlerden... ‘Biz yanlış anlamışız. Özür dileriz…’ İşte her baskı kalptekini açığa çıkartmak için gelir. Ve seninle ilgili sahte bir duman oluşturuluyorsa sevin. Sevin! Çünkü demek ki sen sevilesi bir insansın…. :) Sevin! Çünkü herkes gittiğinde gerçekten doğru olanlardan...

Yanılgı

İnsan bu hayatta istekleri olan bir canlı. İsteklerinin getirdiği sorumluluklardan da bunalıp şikayet eden. Zamanın hızlı olmasından yakınır mesela, zorlandığı durumlarda ise zamanın hızla geçmesini ister. İstediği okulu kazanmak için çabalar, kazandığının zorluğundan yakınır. İşi olsun diye yıllarca okul okur, işin zorluğundan yakınır. Mevki, makam ister sonrasında o makamın getirdiği yoğunluktan yakınır. Aile olabilmek için mücadele eder, evliliğin getirdiklerinden yakınır. Büyük evi olsun ister, olunca da temizliğinden yakınır. Çocuğu olsun diye her şeyi yapar, çocuktan sonra zamansızlıktan yakınır. Yemek yemek ister, kilodan yakınır. Zayıf olmak ister, açlıktan yakınır. Sağlıklı olmak ister, spordan yakınır. Arabası olsun ister, masrafından yakınır. Hayat insana ne sunarsa sunsun, karşılığında insandan bekledikleri var. Hayat bir yere varmak değil, varabilmek için mücadele etmek. Çünkü varılacak olan bir sonuç yok hayatta, sürekli devam eden bir ...

Kolay Olanı Zor Sanmak

Ev sessizdi. Sadece Ayşe teyzenin bastonunun parke üzerinde çıkardığı ritmik tıkırtı duyuluyordu. Yaş kemale ermiş, dizleri yürümekte zorlanıyordu. Kalbi bazen hızla çarpıyor, bazen de yavaşlıyordu. Günün çoğunu koltukta oturarak geçiriyor, evin içindeki küçük hareketler bile onu yoruyordu. Ona en çok kızı Elif yardım ediyordu. Sabahları ilaçlarını ayırıyor, akşamları yemeklerini hazırlıyor, hastane kontrollerine götürüyordu. Annesinin “kızım, yoruluyorsun” dediği her seferde gülümsüyor, “senin için değer” diyordu. Ama evin bir de oğlu vardı... Kerem. Önceleri “Ben de ilgilenirim,” derdi. Fakat sonra iş yoğunluğu, zaman darlığı, belki de içten içe “Elif zaten yapar” düşüncesiyle eve pek uğramaz olmuştu. Kerem annesine olan sevgisini hiç kaybetmemişti ama sorumluluğu paylaşmak yerine hep erteledi. Her defasında “Ben yapsam beceremem, hem ablam bu işlerde çok iyi. O zaten düzenli, sabırlı, güçlü… Benim yapamadıklarımı kolayca hallediyor. Ne gerek var aksatmaya?” diye dü...

Sen Nasıl Bitirdin?

8 Mayıs 2023 SEA (South East Asian) Games. Bou Samnang Kamboçyalı kadın koşucu. SEA Games'de bütün yarışların en çok konuşulan ve en fazla alkış alan sonuncusu oldu. Evet yanlış duymadınız yarıştığı rakipleri altı dakika önce koşuyu bitirmiş olmasına, sonuncu olduğunu ve yarışın bittiğini bilmesine ve bardaktan boşanırcasına yağan yağmura rağmen başladığı işi bitirdi. Sonuncu oldu. Alkışlanan tek sonuncu. Başarı nedir? Girdiğin yarışı birinci olarak tamamlamak mı? Aslında başarı bir hedefin bir öğrenmenin tamamlanması demektir. Peki azim nedir? Bir şeyin sebebinden keyif almaktır. Bou Samnang'ın kıyası kendisiyleydi. Bu sebeple hedefinde eminliğini ortaya koyabildi. Neye rağmen ne yapması gerektiğini gösterdi. Peki ya hırs yapsaydı ne olacaktı? Elbette o hedefe herkesten önce ulaşamadığını anladığı anda pes edecekti. Hırs sonuç isteği demektir. Ve hırs insanı yarı yolda bırakır. Ama azimli insanın sonuçla işi yoktur. Sonuçtan bağımsız sebepler...

Hacer Gibi Olmak...

Bilir misin? Süt emen evladına su arayan o muazzam güzel kalpli anneyi… Issız bir çölün ortasında evladıyla kalmıştı… Korunmaya muhtaç bir halde hiçbir şeyden korkmadan… Mütevazi o iki tepenin arasında canla başla koşmaya başlamıştı… Arayıştaydı… Bir uçtan bir uca koşuyordu. Susuzluğunun giderileceğini, zayi olmayacağını umut ederek… Bir noktadan bir noktaya koşuyordu zemzem çıkacağını bilmeden… Annelik şefkatiyle tüm gücünü sarf ediyordu. Sıcak tepelerde takati tükeninceye kadar koştu… Vee… İşte sıcak sinelerini serinleten susuzluğunun giderildiği o an… Kurak vadide, hayat suyu zemzeme kavuşma… Su fışkırdı, heyecanla elleriyle etrafını çevirdi… Zemzem oldu… Ne muazzam örnek… Hacer ve zemzem… Ne çok şey anlatır bize… Yeter ki doğru kapıdan gir… Yeter ki niyetin iyi olsun.. Yeter ki hedefin olsun… Yeter ki hayat mücadelende gayretin olsun… Y eter ki korku ile ümit arasında ümidin fazla olsun… Yeterki vazgeçme…...

Susuyorsak Bir Sebebi Var!

Sosyal medyada gördüğüm bir yazı oldukça etkilemişti beni… “10 yıllık arkadaşım bir yıldır konuştuğu görüştüğü erkek arkadaşını bize söylememiş. Dün akşam aile arasında söz kesmişler, onu da söylemedi. Neden sakladın diye sorunca; nazar değerdi diyor. Ben de su içsem anlatıyorum sonra su boğazımda kalıyor…” Ne düşündürücü öyle değil mi? Halbuki bizim en iyi yaptığımız şeylerden biri; güzel bir şeyleri hemen çevremize aktarmak, mutluluğumuzu paylaşmak… Burada niyetimiz sevincimizi paylaşmaktı halbuki… Sürecimize iyi bir niyetle başlıyoruz aslında. Fakat sonrasında olaylar hemen patlak veriyor. Halbuki güzel bir şey yapmıştık; sevdiklerimizle mutluluğumuzu paylaşmıştık. Bunda ne vardı ki? Niyet temiz, anlatılan güzel, işin ucunda keyif de var… Eee sorun nerede ki?! Yeni bir işe başladığımızda işin güzelliğinden, parasından pulundan, patronun iyiliğinden, ortamın güzelliğinden bahsederiz. Yeni ev ya da araba aldığımızda hemen sevdiklerimize evimizi göstermek, arabamızla iki tur attırmak i...

Kuafördeki Kadın

Yine iki ayağı bir pabuca girmişti. Günlerdir hazırlanıyordu eşinin doğum günü kutlaması için. Hediyeler, yemekler, pastalar, yeni kıyafetler... Kuaförde işi tahmininden uzun sürünce kardeşini aradı kendisini alıp eve bırakması için. Arabası aylardır kardeşindeydi. Kardeşi gırtlağına kadar borç yapınca arabasını satmak zorunda kalmıştı. Az direnmemişti satmamak için. Ama ablasının kaynakları da tükenince mecbur kaldı. “Sen zaten pek kullanmıyorsun, sen sat arabanı, ben param oldukça öderim, daha iyi bir şey alırsın.” diye ablasını ikna etmişti aslında ama o eniştesi yok muydu, o izin vermemişti. Ne bencil bir adamdı. O olmasa ablasıyla ne kadar iyi olacaklardı. Her şeye karışıyordu. Ablasının kendi kazandığı parayla aldığı arabadan ona neydi ki? İşleri hep ters gittiği için ara sıra ablasından destek alması da batıyordu adama. “Kardeşinim ben senin, tabii ki bana destek olacaksın!” diye bas bas bağırmıştı ablasına. “Al işte, yine duymuyor telefonu, taksi de bulamam bu yağmurd...

Arşivleme

Kasım 20251
Ekim 20257
Eylül 20252
Ağustos 20255
Temmuz 20258
Haziran 20258
Mayıs 20256
Nisan 20254
Mart 202529
Şubat 20255

Daha fazla göster Daha az göster

Blogger tarafından desteklenmektedir