Deneyimsel Tasarım Öğretisi - DTÖ

Ana içeriğe atla

Deneyimsel Tasarım Öğretisi

Deneyimsel Tasarım Öğretisi (DTÖ), sunduğu stratejilerle insanların dününden daha başarılı ve daha mutlu olmalarına destek olur.

Bu Blogda Ara

Deneyimsel Tasarım Öğretisi
Kim Kimdir?
İLİŞKİLERDE USTALIK
Başarı Psikolojisi
YAHYA HAMURCU KİMDİR
SESLİ YAZI
KUDÜS YAZI DİZİSİ

Temmuz, 2025 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

Tümünü göster

Kayıtlar

Öne Çıkan Yayın

Başarı Psikolojisi - DTÖ Seminerler

tarih: Şubat 14, 2024

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Gazze'de Bir Gün-Sessiz Sinema

tarih: Temmuz 18, 2025

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Annemden Mektup Var-19/Su Gibi Özgür Ol

tarih: Temmuz 15, 2025

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Kıymetlendiremeyeceksen Dokunma!

tarih: Temmuz 10, 2025

iletişim ilişki insan Kıymet toprak

+

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Umut Çİçeği

tarih: Temmuz 08, 2025

mücadele samimiyet ümit vazgeçmek

+

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Gazze'de Bir Gün - Evlat

tarih: Temmuz 03, 2025

+

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Nefessin, Almazsam Biterim!

tarih: Temmuz 01, 2025

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Diğer yayınlar

Deneyimsel Tasarım Öğretisi Blog

Deneyimsel Tasarım Öğretisi
Kim Kimdir?
İlişkilerde Ustalık
Başarı Psikolojisi

Translate/Çeviri

Son Yayınlananlar

Kıymetlendiremeyeceksen Dokunma!

İnsan da solar, çiçekler gibi… Ama solması doğasından mıydı, yoksa kopardıkları için miydi? Toprağından koparırsam, süslü cümlelerle severler seni… Merhamet gösterdiklerini zannedersin vazoya su eklediklerinde... Toprağa muhtaçtır bitki… Yeşerebilmesi için, açabilmesi için… Solarsa dahi, toprağında nihayetinde; solsa ve düşse yaprağı kaybolmaz… Toprağına düşer yine mineral olur, birleşirler hep birlikte… Bir sonraki tohumun sebebi olur… Soldu belki ama açacaktır yine… Nihayetinde tohumundan kopmadığı sürece...Velhasıl, tekrar açabilmesi için olması gerektiği yerde… Ait olmadığı yerde açamaz çiçek… Merhamet ettiğini zanneti insan… Koparırken çiçeği dalından… Bir de şeker ekledi suyuna… İşte son üfleyişti insanın, vicdanına… Bir kaç gün daha masasını süslesin de... Ne de olsa gidecekti bir kaç güne çöpe… Çöpe atılmak için tüm zorluklara rağmen açmadı o çiçek… Öyle sırf sen ...

Nefessin, Almazsam Biterim!

Aylardan Kasım, gündüz yazdan kalma bahar güneşiyle, akşam rüzgarla yaşadığımız günlerden geçiyorduk. Aslı ile Arif, rüya gibi başladılar bu ilişkiye… Arif, günde birkaç kere arardı, Aslı’da öyle. Birbirlerini bıktırmadan, heyecanlı aramaların, buluşmaların olduğu bir ilişkiydi, tabii başlarda!.. Sonsuza kadar böyle gideceğini hayal ederken, işler tersine dönmeye başlamıştı… Rüyadan uyanma vakti gelmişti. Arif yıllardır hayalini kurduğu işte terfi almıştı. Aslı da çok mutlu oldu, ta ki Arif’in yoğunluğu artıp, işten başka bir şeyi gözü görmeyene kadar… Arif’e terfi yaramamıştı Aslı’ya göre. Aramalar, buluşmalar azalmıştı. Tadı tuzu kalmamıştı, Aslı nın kendi kendine çırpındığı bir beraberlikti bu. Aklında deli sorular; acaba sıkıyor muyum da beni aramıyor? Yoksa eskisi gibi değer vermiyor mu? Ya da sevmiyor? Ayy benden bıktı mı yoksa? Soruları kafasında döndükçe eline telefonu arayıp Arif’i arıyordu. Eskiden bir iki kez konuşmak yeterdi. Ama terfiden sonra Aslı’nın alı...

O Zaman Sen Sevin

En yalnızım dediğin an, Bir ses işitiyorsan kalbinden, Dışın acırken, içinde yumuşacık bir teselli varsa eğer… O zaman sen sevin! Çözümsüz kaldığında, Soru sorduğunda ve cevapsız kaldığında, Cevap verenin O ise, O zaman sen sevin! Arafta kaldığını zannederken, Dertlenirken, korkarken, Ruhundaki pişmanlıklar seni ümit denizine taşıyorsa eğer… Şimdi doğru taraftasın, O zaman sen sevin! İyiliğe yaklaştırıp, Kötülükten alıkoyuyorsan eğer, Üzerinde taşıyorsan kurtuluşa erenlerin alametlerini, Ve seni kurtaracak olanın O olduğundan eminsen eğer, O zaman sen sevin! Yetim kalmış her yanını sarmalayan bir el varsa görünmeyen, Ruhunda açılan yaraları üfleyen, Anne şefkatinin yanında köpük gibi kaldığı… En merhametlilerin merhametlisi senin yanındaysa, O zaman sen sevin! Tesellinin en güzelini, Merhametin en adilini, Adaletin en şefkatlisini, Sevginin en sahicisini bulacağın yerdeysen eğer, O zaman sen sevin! Teselli edilmek, Teselli eden O’ysa güzel. Ve O çok güzel teselli eder. Seni teselli ede...

Annemden Mektup Var-19/Su Gibi Özgür Ol

Merhaba yavrum, Uzun zaman oldu yüzünü görmeyeli… Özledim… Tadında bir özlem… Yani görmeden de olabiliyoruz bak… En sevilen, sorusunun ilk cevabı evlatken bir anne için… Başarı bu işte! Yani, kim olursan ol, karşındaki kim ya da ne olursa olsun; o olmadan da akıyorsa hayat… Özgürsün… Diyeceksin ki anne kendini mi övüyorsun😊 Niyetim o değil ama eğer insan kendine aferin sana, diyecekse, çok önemli bir gerekçe; özgürlük! Öyle zamanlar ki esaretin adı özgürlük olmuş. Öyle yanılgılar ki tüm yıkıcılar, destekleyici zannedilmiş. Öyle yanıldılar ki fark etmiyorlar. Derin bir uykuda mışıl mışıl uyuyorlar. Adına zevk denilen duyguların peşinden gittiler ama rüya değildi. Bilinçsiz eylemler dizisinde, başrol oynamanın sarhoşluğunu yaşıyor insanlar. Aklı ile övünüp duranlar, aklını kullanamaz olmuş. Daha acısı, bunun da farkında değiller. Akılcı zannedilen bir sistemin, esiri olunmuş; köleler boy boy fotoğraf veriyor. Düşünsene, bir adam var; endamı yerinde, duruşu dik… Objekti...

Gazze'de Bir Gün - Evlat

Bir annenin kıymetlisi, bir babamın anlamlısıdır evlat… Varlığı en büyük nimet ve en büyük sınav… Üzerine titrenilen, ailenin varını yoğunu ortaya koyduğu can, Onun canı acımasın diye saçının teline kıyılamayan varlıktır evlat. Varlığı evin neşesi, gülmesi mutluluk verici… Onun için yapılamayacak bir şey yoktur anne-baba için… Evlat yediğinde anne-babanın karnı doyar, o huzurlu olduğunda anne-baba da huzurlu olur. O ağladığında annenin ciğeri dağlanır, babanın içini burukluk kaplar. … Varlığı bu kadar anlamlıyken ya yokluğu? Gazze’de, babalar evladının cenazesini bulduğunda sevinir; ağlayacak bir mezarı olacağı için! Gazze’de anneler çamurlu sudan su çıkarttığında mutlu olur; evladına su vereceği için! Bir yaş altı binlerce çocuk öldü Gazze’de, yüzlerce çocuk narkozsuz ameliyat edildi; dualarla… Çocuklar en temel haklarından mahrum bırakıldılar; dertleri sadece yaşamaktı… Gazze’de çocuk hakları ihlal edildi... Kadın, erkek... Haklar ihlal edildi. Hak hakimdir; bil...

Hasret Kaldım

Hasret, imkanı iyi olmayan bir ailede büyümüş olmasına rağmen kendini çok iyi yetiştirebilmiş bir kızdı. Hayatında da kendine böyle birini aramak derdindeydi haklı olarak. Çok geçmedi buldular Savaş ile birbirlerini. Karşılıklı beklentileri uyumluydu başlarda. İkisi de “beni mutlu eder mi” diye yola çıkmıştı ve birbirlerine de inanmışlardı. Sahi, insanın mutlu olması, karşıdaki insanın onu mutlu etmesiyle mi ilişkiliydi? İnsanlar kendini mutlu edemez mi? Hasret, çok inanmıştı bu evliliğe, mutlu olacağına. Çalışan bir kadınken, çocuk olunca bir süre onlarla ilgilenmek için ara vermişti işe. Her kadın gibi o da tekrar döneceğini düşünmüştü; ta ki ikinci çocuk olana kadar. Artık işe dönme hayalleri suya düşmüştü. Çünkü iki çocuğa yetemiyordu, bunalıyordu. Zihninde olan mutlu evlilik profili de gün geçtikçe anlamını yitiriyordu haliyle. Her gün kendisinin mutlu olması için eşine isteklerini söylüyordu. “Bana biraz yardım etmeni istiyorum.” “Çok sıkıldım, tatil...

Umut Çİçeği

Tanıştırmak isterim… İşte bu umut çiçeğim… :) Güzel mi güzel… Hem görünüşte… Hem dokunuşda… Ah bir de kokusu… Dönüp baktırır kendine; Nereden geliyor bu koku, diye… Görünüşü kadar kokusuda bir o kadar sade… Tam bir kıvam içinde… Zarafetine aldanıp güçsüz zannetme sakın… Dedim ya onun ismi artık umut çiçeği… Neden mi? Çünkü o, kocaaaman bir kış geçirdi… Güvendiği ne güzelliğiydi, nede kendisi… O gücünü güzelliğinden değil… Köküne inen özünden aldı… O, umudun çiçeği… Onunda ümit ettiği beğenilmekti… Ama ne geçen insanlardan ne de üzerine konan kuşlardan… O sadece beğenilmek istedi, Onu yaratan tarafından … Öyle ya kolay değildi O’nun beğenisine kavuşmak… O, delil istedi, samimiyet istedi… Emin misin, dedi… Ve üzerine, karını yağdırdı… Soğuk fırtınalar gördü… Üzerine ne karlar yağdı… Ah ne çok üşüdü… Ama görüyorsun işte… O samimiyetinden hiç ödün vermedi… Önce üzerindeki yükü kabul etti… Bir bilseydin, ne derindi derdi… Vazgeçecek gibi de değildi… Yağan kara, ...

Gazze'de Bir Gün-Sessiz Sinema

Hiç sessiz sinema oynadınız mı? Hani şu konuşmadan, hareketlerle anlatılan ve karşı tarafın tahminlerde bulunduğu oyun… Yerlisi, yabancısı… İki kelime, üç kelime ve dahası… Anlatıcının can çekişe çekişe, yorularak anlatmaya çalıştığı; Karşı tarafında eğlenerek ata tuta oynadığı oyun… Size de çok tanıdık geldi değil mi? Tıpkı Gazze’de yaşananlar gibi… Filistin halkı -çığlık çığlığa- anlatırken tüm dünya sadece ama sadece izliyor; kelimeleri bulmaya bile çalışmıyor! Kelimeler ne peki? Yardım edin, sesimizi duyun, katliam var… Peki anlatanlar çocuksa? Söylenen tek kelime: Açız! Üç maymunu oynayanların ise: Görmedim! Duymadım! Bilmiyorum… Gişesi bol, hasılatı çok acıklı bir film ya da belgesel değil Gazze, gerçek bir öykü hem de gözümüzün önünde… Ama oynanmayan; acı acı yaşanılan! Hiç canlı film izlediniz mi? Gazze tam anlamıyla canlı film; tepkilere göre şekillenen, zalimlerinin zulmüne göre yaşanılan ve zorunlu oynanan… Sahi ya biz o durumda olsaydık!? … Sen Bir Fi...

Susuyorsak Bir Sebebi Var!

Sosyal medyada gördüğüm bir yazı oldukça etkilemişti beni… “10 yıllık arkadaşım bir yıldır konuştuğu görüştüğü erkek arkadaşını bize söylememiş. Dün akşam aile arasında söz kesmişler, onu da söylemedi. Neden sakladın diye sorunca; nazar değerdi diyor. Ben de su içsem anlatıyorum sonra su boğazımda kalıyor…” Ne düşündürücü öyle değil mi? Halbuki bizim en iyi yaptığımız şeylerden biri; güzel bir şeyleri hemen çevremize aktarmak, mutluluğumuzu paylaşmak… Burada niyetimiz sevincimizi paylaşmaktı halbuki… Sürecimize iyi bir niyetle başlıyoruz aslında. Fakat sonrasında olaylar hemen patlak veriyor. Halbuki güzel bir şey yapmıştık; sevdiklerimizle mutluluğumuzu paylaşmıştık. Bunda ne vardı ki? Niyet temiz, anlatılan güzel, işin ucunda keyif de var… Eee sorun nerede ki?! Yeni bir işe başladığımızda işin güzelliğinden, parasından pulundan, patronun iyiliğinden, ortamın güzelliğinden bahsederiz. Yeni ev ya da araba aldığımızda hemen sevdiklerimize evimizi göstermek, arabamızla iki tur attırmak i...

Hacer Gibi Olmak...

Bilir misin? Süt emen evladına su arayan o muazzam güzel kalpli anneyi… Issız bir çölün ortasında evladıyla kalmıştı… Korunmaya muhtaç bir halde hiçbir şeyden korkmadan… Mütevazi o iki tepenin arasında canla başla koşmaya başlamıştı… Arayıştaydı… Bir uçtan bir uca koşuyordu. Susuzluğunun giderileceğini, zayi olmayacağını umut ederek… Bir noktadan bir noktaya koşuyordu zemzem çıkacağını bilmeden… Annelik şefkatiyle tüm gücünü sarf ediyordu. Sıcak tepelerde takati tükeninceye kadar koştu… Vee… İşte sıcak sinelerini serinleten susuzluğunun giderildiği o an… Kurak vadide, hayat suyu zemzeme kavuşma… Su fışkırdı, heyecanla elleriyle etrafını çevirdi… Zemzem oldu… Ne muazzam örnek… Hacer ve zemzem… Ne çok şey anlatır bize… Yeter ki doğru kapıdan gir… Yeter ki niyetin iyi olsun.. Yeter ki hedefin olsun… Yeter ki hayat mücadelende gayretin olsun… Y eter ki korku ile ümit arasında ümidin fazla olsun… Yeterki vazgeçme…...

Arşivleme

Temmuz 20256
Haziran 20258
Mayıs 20256
Nisan 20254
Mart 202529
Şubat 20255
Ocak 20259
Aralık 202410
Kasım 202411
Ekim 202412

Eylül 20249
Ağustos 20244
Temmuz 20249
Haziran 202410
Mayıs 20247
Nisan 202415
Mart 202414
Şubat 202415
Ocak 20243
Aralık 20235
Kasım 20233
Ağustos 20231
Temmuz 20231
Haziran 20231
Mayıs 20232
Nisan 20232
Mart 20233
Şubat 20231
Ocak 20232
Aralık 20223
Kasım 20222
Ekim 20225
Eylül 20221
Ağustos 20226
Temmuz 20222
Kasım 20192
Temmuz 20191

Daha fazla göster Daha az göster

Blogger tarafından desteklenmektedir